Μεταχρωματικό έλκος Πλατάνου

Το Πλατάνι, είναι ένα δασικό είδος δένδρου, ταχείας αναπτύξεως με μεγάλη σπουδαιότητα στο Φυσικό Οικοσύστημα. Ξεκινώντας από την αισθητική του πλευρά, δίδει εξαιρετική ομορφιά στο Τοπίο, εξωραΐζοντας τις πλατείες των πόλεων, αλλά κυρίως τις όχθες της κοίτης των ποταμών, δημιουργώντας εξαιρετικά περιβάλλοντα για υγεία και αναψυχή. Βαθειά σκίαση το καλοκαίρι για ανασασμό, δροσιά και ξεκούραση σε όποιον βρεθεί κάτω από τη κόμη του.
Αλλά και με μεγάλη οικονομική σημασία, αφού μας δίδει ξύλο εμπορεύσιμο για διάφορες χρήσεις.
Φύεται σε αμμοχαλικώδη προσχωσιγενή εδάφη και κυρίως κατά μήκος της κοίτης των ποταμών. Εκτός από τη τέρψη του βλέμματος, προστατεύει και στερεώνει τις κοίτες των ποταμών με το πυκνό και διακλαδιζόμενο ριζικό του σύστημα, συγκρατώντας τα πρανή στη θέση τους, αντέχοντας στις συγκρούσεις και συγκρατώντας τα φερτά υλικά όταν «φουσκώνουν» οι ποταμοί και ξεροπόταμοι.
Τα τελευταία χρόνια λοιπόν, εισέβαλλε από την Αμερική, ένας μύκητας, ο Ceratocystis fimbriata f. Sp. Platani walter, ο οποίος προκαλεί την ασθένεια του Μεταχρωματικού Έλκους του Πλατάνου, με τελική νέκρωση του δένδρου.
Στη Φύση υπάρχουν τρεις κατηγορίες στις οποίες υπάγονται τα είδη του Πλατάνου. Στα είδη που είναι ανθεκτικά στο μύκητα, τα είδη που είναι ευαίσθητα και στα υβρίδια. Δυστυχώς τα είδη που υπάρχουν στην Ελλάδα, ανήκουν στη κατηγορία των ευαίσθητων φυτών, με αποτέλεσμα, αν δεν πάρουμε κάποια μέτρα, να απειλούνται με αφανισμό.
Αυτό οφείλεται διότι, ο μύκητας διαδίδεται πολύ εύκολα και κυρίως από τον άνθρωπο, τόσο κατά τη μεταφορά της ξυλείας σε διάφορα μέρη, μετά από υλοτόμηση ασθενών δένδρων, είτε για καυσόξυλα, είτε για άλλη χρήση, όσο και με τη χρήση μολυσμένων εργαλείων, κατά την κοπή και το κλάδεμα των δένδρων, τη χρήση μολυσμένων σκαπτικών για τη διαπλάτυνση ενός χώρου, αλλά και με μολυσμένο φυτικό υλικό.
Ένας εξ ίσου σημαντικός τρόπος μετάδοσης της ασθένειας, είναι το ίδιο το ριζικό σύστημα του φυτού. Οι ρίζες του πλατάνου απλώνονται σε πολύ μεγάλη έκταση, έτσι μεταξύ των γειτονικών δένδρων πλέκουν μεταξύ τους, ερχόμενες σε επαφή ή σε συνένωση. Όταν λοιπόν κάποιο δένδρο έχει μολυνθεί, ο μύκητας μεταδίδεται και στα γειτονικά. Έτσι έχουμε αλλεπάλληλες μολύνσεις και καταστροφή μιας ολόκληρης περιοχής.
Η ασθένεια αυτή μέχρι στιγμής δεν μπορεί να αντιμετωπισθεί με κάποια φάρμακα. Η μόνη αντιμετώπιση της είναι, η Πρόληψη και περιλαμβάνει μέτρα καθαρά περιοριστικά της ασθένειας.
Βέβαια η Φύση πάντα αντιδρά και δημιουργεί νέα είδη, ανθεκτικά σε μία ασθένεια, σε όλα τα επίπεδα ζωής, άλλωστε αυτή είναι και η έννοια της ανανέωσης και αναγέννησης της. Και εδώ θα γίνει κάτι αντίστοιχο, αλλά μέχρι τότε ποιός μπορεί να αντέξει να βλέπει αυτή τη νεκρή φύση και τη καταστροφή χωρίς να κάνει κάτι.
Έτσι λοιπόν, είναι ανάγκη να προστατέψουμε όσο μπορούμε περισσότερο αυτά τα φυτά παίρνοντας μία σειρά μέτρων , ώστε να περιορίσουμε την ασθένεια από τη μία πλευρά και να την εξαλείψουμε, όταν αυτό διαφαίνεται δυνατό από την άλλη.
Επειδή το πρόβλημα είναι υπαρκτό και έντονο, έχει εκδοθεί Κοινή Υπουργική Απόφαση , κατά την οποία απαγορεύεται:
Η διακίνηση σπόρων, φυτών για φύτευση και ξυλεία πλατάνου, από περιοχές στις οποίες έχουν διαπιστωθεί εστίες μόλυνσης από την εν λόγω ασθένεια και σε ακτίνα 100 μ. από την εστία, αλλά και για ασφάλεια, σε ακτίνα 1000μ από την εστιακή ζώνη.
Η υλοτομία και το κλάδεμα των δένδρων στο χώρο που διαπιστώθηκε η ασθένεια, χωρίς την εποπτεία των Δασικών Αρχών.
Η παρουσία της ασθένειας στις περιοχές που ανήκουν στην Αποκεντρωμένη Διοίκηση Πελοποννήσου, Δυτικής Ελλάδος και Ιονίου, και συγκεκριμένα με πολύ έντονη την παρουσία της στην Αρκαδία (περιοχή Βάστα κ.α.), κατέστησε αναγκαία τη λήψη μέτρων τα οποία αναφέρονται σε απόφαση της. Για περισσότερες πληροφορίες να απευθύνεστε στο Γραφείο Αγροτικής Παραγωγής και Αλιείας του Δήμου.

Η Πρ/νη του Οικ. Τμ. Του Δήμου
Π. Καζαντζόγλου – Αθανασοπούλου